Και τώρα... υποτίθεται ότι θα πρέπει να γράψω. Και να γράψω έτσι ώστε να αποδοθεί με ακρίβεια αυτό που ζήσαμε (αισθανθήκαμε; κερδίσαμε;) την Κυριακή το βράδυ, 14 Δεκέμβρη στην αίθουσα εκδηλώσεων του πρώτου Γυμνασίου Γέρακα.
El puerto θα πει "λιμάνι" στα Ισπανικά. Και κάθε λιμάνι αποτελεί ένα τόπο όπου τα όνειρα και η πραγματικότητα είτε χωρίζουν, είτε συναντιούνται. Το ίδιο και η ψυχές των ανθρώπων, λιμάνια όμως που δεν καταλαβαίνουν από... "κακοκαιρίες" αρκεί το "πλεούμενο" που θα τις προσεγγίσει να είναι ικανό να το κάνει. Όπως φαίνεται γνώριζαν πολύ καλά τα μυστικά των... κάβων της ψυχής μας οι Νότης Μαυρουδής και Γιώργος Τοσικιάν, που τίμησαν το Δήμο μας, το 1ο Γυμνάσιο μας και όλους εμάς την Κυριακή 14 Δεκέμβρη.
Μέσα από τους ήχους της κλασσικής κιθάρας, μέσα από τους ήχους του ρυθμικού χτυπήματος πάνω στο εκπληκτικό αυτό μουσικό όργανο και μέσα από το συνολικό αποτέλεσμα της δεξιοτεχνίας και των δύο, νιώσαμε να ταξιδεύουμε στην άλλη άκρη της γης, στην Λατινική Αμερική...
Στο τέλος το "χάρτινο φεγγαράκι" του Μάνου Χατζηδάκι ήλθε να μας δείξει το δρόμο του γυρισμού στα... δικά μας μέρη και στα δικά μας ακούσματα. Είναι τελικά μικρή η γη μας και εύκολα τα ταξίδια μέσα από την μουσική... Η περιγραφή ενός γεγονότος όμως είναι μία τέχνη την οποία δεν θέλω να ταλαιπωρήσω άλλο με λόγια που μπορεί να είναι περιττά.
Όσοι βρέθηκαν στην εκδήλωση ένιωσαν και ταξίδεψαν μαζί μου και σίγουρα θα καταλάβουν. Όσοι δεν ήλθαν απλά... έχασαν.
Τα "συγχαρητήρια" στους διοργανωτές είναι μία αυτονόητη αλλά τυπική έκφραση.
Και αυτό δεν αρκεί, δεν με καλύπτει τουλάχιστον μένα. Νιώθω ότι αδικώ.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ όμως μπορεί να με καλύψει περισσότερο.
Γι αυτό που είδαμε, γι αυτό που ακούσαμε, γι αυτό που νιώσαμε!Σας ευχαριστούμε κ. Μαυρουδή.
Σας ευχαριστούμε κ. Τοσικιάν.
Σας ευχαριστούμε κ. Περτσινίδου
Σας ευχαριστούμε όλους όσους συμβάλλατε για το σημερινό μας "ταξίδι".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.